هوش مصنوعی: وقتی آفتاب را در چهره محبوبت ببینی، به یاد او بیفت و وقتی ابر را ببینی، به یاد من که عاشق تو هستم، بیفت.

هوش مصنوعی: وقتی ماه نو را ببینی، به یاد منی که به خاطر جانم ناچار از این جان لاغر رنج می‌برم، فکر کن.

هوش مصنوعی: به آسمان نگاه کن و چرخش این دنیای بی‌نظم را ببین، حالا به یاد بیاور که من هم مانند این جهان بی‌پا و بی‌سر، در سردرگمی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیای اطرافت را تیره و تار دیدی و از یورش سیاهی شب خسته شدی، به یاد کسانی باش که در بند جدایی و دوری مانده‌اند و از آن‌ها غافل نخواهی شد.

هوش مصنوعی: زمانی که پرنده‌ای را در آسمان ببینی که بر فراز آتش در حال پرواز است، به یاد بیاور خاطره‌ی آن پرنده‌ای که دلش به شدت سوخته است.

هوش مصنوعی: زمانی که تو بر آسمان، سیاره خونین مریخ را ببینی، به یاد داشته باش که چشم‌های این سیاره، پر از شر و خشونت است.

هوش مصنوعی: سکوت کن و خود را از هر چیزی که می‌بینی دور کن. به لب‌ها و چشم‌هایم نگاه کن و از سختی‌ها و نرمی‌هایی که در آن‌ها هست، یاد کن.