هوش مصنوعی: من از گوش او به طور پنهانی حلقه‌ی دیگری می‌زنم تا او نداند و اگر هم بداند، به او بگو که آگاه باشد.

هوش مصنوعی: روی من خطی نوشته شده و من آن را پنهان می‌کردم، اما از این به بعد دیگر پنهان نخواهم کرد. هر کسی این را بخواند، می‌تواند آزادانه بخواند.

هوش مصنوعی: عشق او به قدری ارزشمند و زیباست که این گردن را شایسته است. حتی اگر کسانی که سرکشی می‌کنند، به خاطر عشقش گردن‌شان بشکند، باز هم این عشق شایسته است.

هوش مصنوعی: صدای خوش محمود برنشسته بر شترش به گوش می‌رسد، اما حال دل او را چه کسی می‌داند و کجا می‌تواند زبانش به درد دلش برسد؟

هوش مصنوعی: آینه‌ای که از جنس آهن است، باید آنقدر محکم باشد که بتواند زخم‌های خود را تحمل کند. اگر زخم و آسیب در آن وجود داشته باشد، دیگر شایسته‌ی آینه بودن نیست.

هوش مصنوعی: اما وقتی که چهره دوست را می‌بینی، غافل از درد و زخم‌هایی که داری، مانند زنان مصر که مجذوب زیبایی یوسف شده‌اند و از خود بی‌خود می‌شوند.

هوش مصنوعی: به تعداد بسیار زیادی زیبایی‌های یوسف در چهره کیست، شمس تبریزی، که ما او را به عنوان یک خوش‌نشین و خوش‌چهره می‌شناسیم.