با سلام و خسته نباشید.این غزل نیازمند ویرایشی کامل میباشد.چند نکته ی کوچکش:
"بیت 1"
می پرد این مرغ دیگر "تا" جنان عاشقان
"بیت4"
از جمازه بر پریدی و بگفتی غیرتش بی نشان را بی نشان را بی نشان عاشقان
"بیت10"
ای رسول قرب وعزت هان دهانم را مگیر تا دو سه نکته بگویم از زبان عاشقان
همانطور که گفتم این غزل نیازمند ویرایش میباشد.جای چند از ابیات هم باید عوض شود.بنده فقط به چند نکته اشاره کردم.
در پناه مولا

مرگ خوبان هرگز باورکردنی نیست، این غزل به خوبی و با بیانی فوق تصور توانسته است حق مطلب را ادا کند.
جلال دین بخوبی دریافته است که عالم معنا توسط عاشقان برپا نگاه داشته میشود، و ازاینرو عاشق هرگز نمی میرد بلکه در دنیای خاکی بی نشان میشود ولی در عالم عشق و معنا جای میگیرد و آنجا نیازی به نشان نیست و بی نشان در جان و روان غوغایی برپا میکند که تنها از زبان عاشقان میتوان بیان کرد و شنید