مولاناغزل شمارهٔ ۱۹۰۸
نتانی آمدن این راه با من
کجا دارد هریسه پای روغن
ولی همراهی و با تو بسازم
که چشم من به روی توست روشن
چو از راهت ببردم شرط نبود
میان راه ترک دوست کردن
بغل‌هایت بگیرم همچو پیران
چو طفلانت نهم گاهی به گردن
چو آدم توبه کن از خوشه چینی
چو کشتی بذر آن توست خرمن
دهان بربند گوش فهم بسته‌ست
مگو چیزی که می ناید به گفتن
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
نتانی آمدن این راه با من
کجا دارد هریسه پای روغن
هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع اشاره دارد که در مسیر زندگی یا در برخی از سفرها، برخی افراد ممکن است با مشکلات و چالش‌های زیادی مواجه شوند. "هریسه" به معنای خوراکی است که معمولاً به صورتی چرب و نرم تهیه می‌شود و "پای روغن" نشان‌دهنده وضعیت لغزنده یا دشوار است. در کل، می‌توان گفت که اشاره به دشواری‌ها و پیچیدگی‌هایی دارد که ممکن است در راه پیش‌رو وجود داشته باشد.
ولی همراهی و با تو بسازم
که چشم من به روی توست روشن
هوش مصنوعی: من به خاطر تو و به خاطر همراهی‌ات کوشش می‌کنم، زیرا تو روشنایی چشمان من هستی.
چو از راهت ببردم شرط نبود
میان راه ترک دوست کردن
هوش مصنوعی: وقتی که در مسیری از تو دور شدم، نیازی نبود که در میانه راه دوستانم را رها کنم.
بغل‌هایت بگیرم همچو پیران
چو طفلانت نهم گاهی به گردن
هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را در آغوش بگیرم، مثل افراد سالخورده، گاهی هم باید بچه‌هایم را بر گردن بزنم.
چو آدم توبه کن از خوشه چینی
چو کشتی بذر آن توست خرمن
هوش مصنوعی: وقتی که آدم از چیدن خوشه‌ها توبه کند، باید بداند که دانه‌هایی که کاشته، همان حاصل را به بار می‌آورد.
دهان بربند گوش فهم بسته‌ست
مگو چیزی که می ناید به گفتن
هوش مصنوعی: سکوت کن و چیزی نگو، چون فهم شنونده درک درستی ندارد و آنچه می‌گویی، به گوشش نمی‌رسد.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۹۰۸ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1397/01/20 03:04
همایون
جلال دین عرفان نوینی با خود آورد و راه جدیدی را گشود که پیمودن آن بر همه کس آسان نیست ولی توانائی جلال دین در این است که همگان را به این راه به کشاند
زیرا مهم یافتن راز است هر چند که عقل و فهم از آن عاجز ا‌ند ولی هوش دیگری نزد انسان هست که با راز‌ها ارتباط بر قرار می‌‌کند مانند کاشتن یک دانه که خود راز آمیز است ولی می‌‌تواند به درختی عظیم و یا خرمنی پر برکت بدل گردد
جلال دین همه کوشش خود را بکار گرفت که رهروان این راه را در نیمه رها نکند و تمام گره‌ها و گوشه‌ها را بگشاید و نشان دهد و اینگونه فرهنگی نوین و جلالی پدید آورد