هوش مصنوعی: بیا ای همراه جان‌های شاداب و مست، نگاهی به افکار و آرزوهای آنها بینداز.

هوش مصنوعی: ای سرور خوبان، بیا و با نور چهره‌ات، زیبایی و جذابیت را مانند شمعی درخشان روشن کن و دل‌ها را سرشار از شادی و شگفتی مکن.

هوش مصنوعی: تو به اینجا نمی‌آیی، اما اگر بیایی، می‌توانی صدای شاد و جنجالی را که در حال حاضر همه جا پیچیده، بشنوی.

هوش مصنوعی: بیا و این خواب را که بر مستان چیره شده است، بگشا و این محدودیت را از پاهای آنها برطرف کن.

هوش مصنوعی: هر شب ماه به سوی روز می‌رود و در این میان، اهل آسمان را با سر و صدای خوشی خود شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: می‌گویند ما نیز از او مست و خرابیم، این وضعیت آسمان است. پس وای بر حال مستان.

هوش مصنوعی: فرشتگان و انسان‌ها، دیوان و پریان، به خاطر تو دچار آشفتگی و بی‌نظمی شده‌اند، مانند حال و هوای مست‌های خوش‌گذران.

هوش مصنوعی: در این مکان پر ازدحام و شلوغ، هشیاران و افراد باهوش مورد توجه قرار نمی‌گیرند و جای آنها با افرادی که در حالت شری و مسخ هستند، پر شده است.

هوش مصنوعی: بهتر است که وعده‌های خوشی و لذت را به فردا و روزهای آینده موکول نکنیم.

هوش مصنوعی: وقتی که عاشقان و شیفتگان دور چشمان تو جمع شده‌اند، دیگر چه زمانی می‌خواهی دوباره بر روی این عاشقان بنشینی؟

هوش مصنوعی: به گوشم رسید که دنیا می‌گوید من هم یک تکه‌ای از خوشی و لذت زندگی‌ام.

هوش مصنوعی: شندم که عشق می‌گوید: من هستم محبوبه زیبا و دلربای عاشقان.

هوش مصنوعی: اگر بگویند که ماه رمضان رسیده است، تو نخواهی توانست جام جان‌افزای می‌نوشان را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: بگو که این شراب از عمق وجود و روح سرچشمه می‌گیرد و به جان انسان حیات می‌بخشد، مثل سقا که به تشنگان آب می‌دهد.

هوش مصنوعی: همه‌ی خردها و عقل‌ها دارای مقام و مرتبه‌ای هستند، اما این نکته عجیب است که این عقل به دنیا آمده تا من، که مولای مستان هستم، شناخته شوم.

هوش مصنوعی: وقتی موقعیت مناسب فرا رسید، او با ناز و زیبا رویی ابرویش را کشید و جلوه‌ای دلبرانه به خود بخشید.

هوش مصنوعی: همه شادمانان این شعر را با غم و اندوه نوشتند و این کار را با از دست دادن احساسات و جان خود انجام دادند.