هوش مصنوعی: صد گوش نوم، به راز شنیدن گشوده شد. اگر نباشد کسی که برساند، نمی‌توان زادن و بودنی داشت. این معنی بیانگر این است که اگر فردی وجود نداشته باشد که مفاهیم را منتقل کند، فهم و وجود چیزها ممکن نمی‌شود.

هوش مصنوعی: بهار آمده و من با شوق به گل و گیاه می‌نگرم، و این فضا از زیبایی و طراوت به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: افتادن مست‌ها به هم چقدر زیباست و چگونه می‌توانند در این حال، جام وفای یکدیگر را ببرند.

هوش مصنوعی: ای کسی که محبت چهره‌ات واجب و ضروری است، باید دل را از خیال‌های نابجا پاک کرد.

هوش مصنوعی: صدای پرواز تو را شنیدیم و این رسالت است، همان‌طور که هدهد جان را از قید و بند آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: چقدر باید در این ابر پنهان بماند آن ماهی که جان‌ها را ز آن لبریز کرده؟ هان، وقت آن است که خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: ای گلشن زیبای تو از روزهای گذشته در امان و آسوده است و سنبل ابروی تو هم از آزار و ناراحتی در امان است.

هوش مصنوعی: اگر ساقی مثل تو کافر باشد، پس داشتن آگاهی و هوشیاری در آن شب که تو در حال گناه و نافرمانی هستی، بی‌معناست.

هوش مصنوعی: وقتی پیراهن خوشبو و زیبا تو نزد من می‌آید، حالا به قدری بارانی و سرد است که نمی‌توانم از آن لذت ببرم.

هوش مصنوعی: گفتم که می‌خواهم پای تو را ببوسم، او گفت که تنها یک جسم است و فرقی ندارد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی رهبر و ولی ما چیزی را بیان می‌دارد، لازم است که ما به درستی آن را درک کنیم و بر آگاهی‌های خود بیفزاییم.