هوش مصنوعی: من در واقع حلقه‌ای هستم که به گوش شمس الدین آویخته شده‌ام و دل من از زخم دوری او پر شده است، اما بابت نوشیدن از حضور او، شوق و اشتیاق دارم.

هوش مصنوعی: عشق او به حدی عمیق و فراگیر شده که تمام عالم را در بر گرفته است. در این وضعیت، من نمی‌دانم که چگونه می‌توانم احساسات و وجود خود را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در آغوشم اگرچه آتش‌های سخت و تنگی وجود دارد، اما به دنبال آغوش شمس‌الدین، این آتش به نوعی تبدیل به آب حیات می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل من به پختگی رسید، طعم آن را چشیدم. اما نمی‌دانستم که آن هنوز ناپخته است، بنابراین آن دیک را بر رویش زدم تا برای جوشاندن شمس‌الدین آماده شود.

هوش مصنوعی: در این خانه، وضعیت برخی افراد را مشاهده می‌کنی: یکی در حال استراحت و راحتی است، یکی دیگر در حال مبارزه با درد و رنج، و شخصی دیگر به شدت غافل و بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: شیرینی و قدرت کلام عین عقل و دانش همچون دریایی پر از دریاست. اما وقتی زبان ذوالفقار (ابزار بیان) او به کار افتاد، توان گفتن را از دست داد و به سکوت فرو رفت. شمس الدین، در اینجا به شخصیتی اشاره دارد که به دلیل عظمت موضوع یا قدرت کلام، نتوانسته است ادامه دهد.