در این غزل  جلال دین بعدن اصلاحاتی می‌کند که می‌توان آنرا در این سایت بسیار مفید به آسانی یافت

دل، یک حس است که یک موجود زنده را به موجود زنده دیگر و به عبارتی به زندگی ارتباط می دهد

ساده ترین ارتباط بستگی و وابستگی است که به آن دلبستگی یا علاقمندی می‌شود گفت، میان فرزند و پدر و مادر و یا میان مرد و زن و یا دیگران

بعد از آن دلسپردگی و نگهداری و پرستاری است که شدت بیشتری دارد

مرحله بالا تر دلدادگی است که دل شما دیگر در دست و کنترل شما نیست بلکه جای دیگری است

جان انسان به همین میزان کم و زیاد می‌شود و کوشش و توان ما را بالا میبرد

حس دل قوت جان است 

فکر انسان نیز صاف تر و روشن تر می‌شود 

فکر روشن و صاف را با واژه مستی و هشیاری بیان می‌کنیم 

هوشیاری موقعی لازم است که با مسائل روبرو هستیم انسان دلداده تکلیفش روشن است و مستی میخواهد تا دلدادگی را افزون کند و جان و تلاشش گسترش یابد و کارهای بزرگ‌تر و نو بکند و بر شکوه انسان و زندگی بیفزاید