هوش مصنوعی: ای قمر، چرا در اطراف من می‌گریزی؟ من شکار تو هستم و تو ملک منی، هرچند که با من دوست باشی یا دشمن.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از مرز وجود چیزی را آغاز می‌کنی، بهانه‌ای برای زندگی و احساسات جدید به وجود می‌آوری و هر بار که از نیستی خارج می‌شوی، مهارت‌ها و فنون بسیاری به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: اگرچه خانه‌ام به هم ریخته و بد حال است، ولی در دل من برای تو، ای وطن، محبتی همچون رحمت مؤمن وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه من در خطاهای زیادی بوده‌ام، اما دشمن مقام و جایگاه تو نیستم؛ بلکه کسی جز خودم دشمن جان خودم است.

هوش مصنوعی: ای نوازنده، در جمع عاشقان به شوق و شیوایی نوا بخوان و تنبلی نکن. داستان زیبایی او را تعریف کن و پرده‌ی عاشقان را کنار بزن.

هوش مصنوعی: فراق او مانند چاهی است که در آن تنها با یاد او می‌توان راهی به بیرون پیدا کرد و دست‌ها همواره در تلاش‌اند تا از این چاه تنگ و تاریک بیرون بیایند.

هوش مصنوعی: به شیرینی نیشکر توجه کن، نه به نی خشک. بر این اساس، اگر به زیبایی او نمی‌رسی، دنبال چاره‌ای نگرد.

هوش مصنوعی: اگر تو دنبال‌کننده و خواهان حقیقت هستی، باید به سراغ حقیقت مطلق بروی. اما اگر فقط در پی گروه و جمعیتی هستی، مانند ستاره سهیل در یمن، که برای خود جاذبه‌ای خاص دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید او به دیگران روشنایی و نور می‌بخشد، ذرات کوچکی را در نظر بگیر که نور را در دهان دارند.

هوش مصنوعی: هرچند گل‌ها ظریف‌تر و زیباترند و بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند، اما یاسمن هم به نوعی کمی از این توجه را به خود جلب کرده و از آن بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر عمر و هوش و زیرکی را به هندی‌ها بخشیدند، حسن و زیبایی و دلربایی را به معشوقان ختن عطا کردند.

هوش مصنوعی: در زندگی، قدرت و برتری متعلق به بزرگان و سران عشق است، در حالی که جوان‌ترها به دلخوشی و عشق روی می‌آورند. قهر و جدایی همانند تیزی یک شمشیر است که می‌تواند دل‌ها را آزار دهد، در حالی که محبت و رحمت همچون سرنوشت شیرینی است که احوال عاشقان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر شب، برای کسانی که به یاد خدا هستند، فرصتی شیرین و خاص فراهم می‌شود، همچون کسی که به چهار همسر خود متصل و متعهد است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده هستم، عشق برای من مانند گیاهی است که رشد می‌کند. وقتی که به آن جهان بروم، عشق برای من مانند کفن خواهد بود.

هوش مصنوعی: من به شدت به شراب عادت کرده‌ام و نمی‌خواهم که احساس خوشحالی‌ام را کم کنی. من مثل نوزادی حساس و آسیب‌پذیر هستم، پس مرا تنها گذاشتن و ترک کردن جایز نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که حزین و غمگین می‌شوم، عشقِ دوست من باعث می‌شود که مانند حسادت به جواهرات سبز، درد عمیق‌تری را احساس کنم. عشق من همچون اژدهایی است که حزن را در قلبم می‌نوشد.

هوش مصنوعی: به دل گفتم، اگر تو راه عشق و غم را در پیش بگیری، من برایت باده و نقل می‌آورم، و شمع و دوست لذت‌جو کنار تو می‌نشینم.

هوش مصنوعی: اگر دل من غیر از او را بخواهد، این دل مانند شمع و ساقی بر سر مادر و پدرم می‌ماند، در حالی که فقط به سراغ نوشیدنی و کباب بروم.

هوش مصنوعی: گفتم که تنها اوست که باید به او توجه کرد، اما به شکل دیگری هم می‌توان به او نگاه کرد. ای دلِ مستانه، اشتباه نکن و دقت کن.

هوش مصنوعی: دیگر بهانه‌جویی را کنار بگذار و فقط حس و حال او را در دل خود داشته باش، تا اینکه جانت به خاطر جدایی از او در تنگنا نماند.