هوش مصنوعی: من به خاطر تو، ای شادابی و آرامش جان، به اینجا آمده‌ام. لطفاً مرا ببخش و از گناهان و اشتباهاتم چشم‌پوشی کن.

هوش مصنوعی: جز رضایت تو هیچ چیز دیگری نمی‌تواند قفل‌های عقل و دل را باز کند و جز عشق تو، هیچ کجا قبله و افتخاری برای جان نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: بخاطر جدایی تو، باغ و زراعت من خراب و ویران شده است. ای نفس تو، جان من را دوباره زنده کن و به من فصلی نو ببخش.

هوش مصنوعی: بی لب تو، کسی نمی‌تواند شیشه‌ی دل را بشکند، زیرا خم ابرویت، دل را به راستای دیگری کشاند.

هوش مصنوعی: زمانی که عشق تو مانند صبحگاهان در وجودم روشنایی می‌بخشد، هر لحظه‌ای که در کنارت هستم، شایسته است که جانم را فدای تو کنم.

هوش مصنوعی: نور تو به اندازه‌ای در دل می‌تابد که هر لحظه اعتبار و ارزش زندگی را برای من رقم می‌زند.

هوش مصنوعی: به خاطر اندوه دوری از محبوب، راهی برای دیدار او همواره وجود دارد. در مسیر و در راه خدا، خداوند یاری‌گر جان انسان است.

هوش مصنوعی: وقتی چهره زیبا و پنهان الهی به چشم‌هات می‌رسد، مانند یک گل سرخ، وجودت پر از زیبایی و سرزندگی می‌شود، حتی اگر در کنار جانت، علف و چمنی نباشد.

هوش مصنوعی: من ادعا کردم که او همراه و همدم من است، و به یقین تو یار من هستی. پس بلند شو و به پناهگاه جانم بیا.

هوش مصنوعی: گفت من حقیقت را می‌گویم و در آن لحظه دلش به سمت محل آزمایش جذب شد و در آن زمان، سرنوشتش به ثبات و پایداری رسید.

هوش مصنوعی: باغی که بدون حضور تو سرسبز شده، باید به خاطر این ناآشتی، کیفرش را ببیند. چون جان من که تنها به خاطر تو زندگانی دارد، بدون تو ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: تو با دانه‌ای که در نظر دشمن نشان دادی، دام خود را چیده‌ای و ناگهان عشق تو در کنار جانم جا گرفته است.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از داستان بیان شد، اما باقی‌اش را نگو. سکوت کن، چون ممکن است این موضوع به معروفیت بزند و نام داستان را بر سر هر امیری بیاورد.