هوش مصنوعی: ای روشنایی آسمان‌ها و زمین، تو شمع و روشنی بینایی‌های پنهان هستی. ای آن که این‌گونه و بسیار بیشتر از این، خدمتگزار جانم، شمس دین.

هوش مصنوعی: وقتی نگاه زیبای تو دردمندانه می‌افتد و موی خوشبو و جذابت همگان را مجذوب می‌کند، جان من در تب و تاب عشق تو به تپش می‌افتد. ای آقایی که روح من به وجود تو وابسته است!

هوش مصنوعی: خورشید وجود من مانند سپیده‌دم در آموزشگاه تو در حال درخشش است. ای بنده‌ی خاص خدا، محبوب جان من، ای شمس دین.

هوش مصنوعی: ای اقبال و شرف تو مانند دریای وسیع هستی، من دستم را در سایه‌ی تو که مظهر عظمت و نور هستی، بلند کرده‌ام. تو را به عنوان سرور جانم می‌پرستم.

هوش مصنوعی: ای پادشاهان و فرمانروایان، در حضور تو ای نور آسمان، از یکدیگر نیازمندترند. تو ای شمس دین، مخلص جانم و محبوب منی.

هوش مصنوعی: همه جان‌ها به سمت عظمت‌ها و بلندی‌ها که تو به آن‌ها بال و پر داده‌ای، جذب می‌شوند. ای آقای جانم، شمس‌الدین!

هوش مصنوعی: دل از تو حال و هوایی جدید یافته است و در دنیای دیگری به سر می‌برد. در این دنیا، احساسات و افکارم همچون فرشی دلپذیر و زیباست که از راهی دیگر مانند پرواز از بال‌های تازه‌ای تازه می‌گشاید. ای محبوب جانم، شمس دین!