هوش مصنوعی: ای ماه، تو که به راحتی از ما دور می‌شوی، عهد و پیمانی که با ثریا داشتی را زیر پا نگذار و ما را نرنجان.

هوش مصنوعی: تو روشنایی روز هستی و ما مثل شب در پی تو هستیم؛ هرجا که اقامت کنی، ما هم به آنجا خواهیم آمد، پس نرو.

هوش مصنوعی: ای خورشید که در بهار از توست، وقتی که درختان شکوفه می‌زنند، زیبایی و روشنی تو با ماست. بدون تو عمل و تلاش ما در برابر سرما و سختی‌ها بی‌فایده می‌ماند.

هوش مصنوعی: ای خورشید، تو مانند یک دایه برای ما هستی که در تاریکی‌ها به ما کمک می‌کنی. اما ما بدون محبت‌های تو تنها مانده‌ایم. پس آهسته و به دور از ما نروم.