هوش مصنوعی: وقتی که گل و سمن، زیبایی و لطافت تو را می‌بینند، احساس شگفتی می‌کنند و به خاطر جذابیت تو، به خود می‌بالند و مانند تو زیبا می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای گلشن، زندگی‌ات زیباست و زخم‌های تو خوشبختی‌ام را به همراه دارد. برای بنده‌ات، بندگی و خدمت به تو بهتر از زندگی در کاخ‌های بزرگ و جشن‌ها است.

هوش مصنوعی: گفتی که برای تو جانم را فدای تو می‌کنم، اما نه، بگذار بمیرم تا تو زنده بمانی. مانند شمعی که در حال ذوب شدن است، بی‌تابی می‌کنم تا تو وجود داشته باشی.

هوش مصنوعی: زاهد در جستجوی رحم و محبت است، در حالی که عاشق به دنبال درد و زخم عشق خود می‌گردد. آن شخص مرده‌ای است که در لباس تن خود است و این شخص زنده است اما در حال حاضر زیر خاک به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در اینجا، سخن از فداکاری و از خودگذشتگی است. انسان به خاطر عشق، جان خود را در خطر می‌اندازد و برای رسیدن به معشوق حاضر است هر چیزی را قربانی کند. حتی اگر این عشق باعث درد و رنجی شود، فرد عاشق از آن نمی‌هراسد و آماده است تا در این مسیر خطرات را به جان بخرد. این عشق، سختی‌ها و چالش‌های زیادی به همراه دارد، اما ارزش آن را داشته و عشق حقیقی بر همه چیز غلبه می‌کند.

هوش مصنوعی: ای جان من، همچون آفتابی که در دل وجودم می‌درخشد، من از پرتو چهره‌ات مانند عقیق‌های خوش رنگ در یمن می‌درخشم.