هوش مصنوعی: زمانی که بخت و نگاه من آرامش نداشته باشند، تو ای تجسم زیبایی، روشنایی جهان هستی، برای من همچون ظرفی هستی که در آن به جستجوی او می‌پردازم.

هوش مصنوعی: چشم و بینی من از عشق تو به خواب و خوراک فکر نمی‌کنند و به نوعی نازپرورده شده‌اند. مانند سرو و گل که هر دو از آب لطف تو بهره می‌برند، اما بدون اینکه نیازی به سخن گفتن داشته باشند.

هوش مصنوعی: ای کار تو، که جان را از بیهوده‌گی آزاد می‌کند، هر روز سبب می‌شود که جان از هر آلودگی پاک شود. در هر لحظه، شکلی جدید در دنیای جان پدید می‌آید و همگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، چه مرد و چه زن.

هوش مصنوعی: هر شکلی از چهره قمر به دلایل زیادی از عسل و شکر شیرین‌تر است و من با تمام وجود و به همراه بسیاری از زیبایی‌ها و جذابیت‌ها در خدمت محبوبم هستم.

هوش مصنوعی: در حیرت و شگفتی از زیبایی آن‌ها هستم، که همچون آب در جوی‌ها روانند. ای دل! وقتی که به محفل آن‌ها قدم گذاشتی، دلی شاد و سرمست داشته باش و دستی دراز کن.

هوش مصنوعی: از آن ماه روی، پیشانی‌اش به زیبایی مانند زمین در آسمان جلوه کرده است. ای مسلمانان، از این نقش‌های فریبنده، کمک می‌طلبم.