هوش مصنوعی: این شاخ خشک، که نشانه‌ی مرده‌گی و بی‌حالی است، را با وزش خود تحت تأثیر قرار نده. ای نسیم که زندگی به باغ‌ها می‌بخشی، بر آن ندم، زیرا نمی‌تواند زندگی بیاورد و رنگ و نشاطی به مردان و زنان بدهد.

هوش مصنوعی: ای نسیم دل‌انگیز، زیبایی‌های تو باعث می‌شود که زنده‌دلی در کنارت به حرکت درآید. آبی روان و سرسبز در کناره‌ها و از هر سو زیبایی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با شجاعت و روشنی خودت بر هر چیز خشک و تر تأثیر می‌گذاری، اما او بسیار سرد و تاریک است؛ به خاطر من بر او ضربه نزن.

هوش مصنوعی: من با تکیه بر بزرگی و سخاوت تو، قدمی به جلو برداشتم. چه کسی می‌تواند بگوید که گل در کنار لاله یا سرو در کنار سمن قرار دارد؟

هوش مصنوعی: ای باغبان، با ساز و نی خود، چون فکر و عقل در بالاترین و پایین‌ترین مرتبه‌ها هستی، مانند زنبور عسل، می‌توانی خانه‌ای برای جان در بدن بسازی.

هوش مصنوعی: اگر تمایل داری که من کشیده‌تر و آزادتر شوم، صبر کن تا خوشحال و شاداب گردم. در این مسیر سختی و رنج، مانند هنر و فنونی خاصی است که باید با دقت و تحمل طی شود.