مولاناغزل شمارهٔ ۱۷۸۲
ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
تظنون ان الحق فیما عذلتم
و ما ضاء ذاک البدر الا لاهله
و غادرکم انواره فضللتم
فما مل من ذاق الصبابه و الهوی
و انکم ما ذقتم فمللتم
و ان ذقتموا ما ذقتموه بحقها
و لا مشرب العشاق یوما وصلتم
اطلاعات
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
تظنون ان الحق فیما عذلتم
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد شما گمان کردید که با قضاوت‌های خود درست عمل کرده‌اید، اما آیا واقعاً فکر می‌کنید که حق در همین قضاوت‌هایتان نهفته است؟
و ما ضاء ذاک البدر الا لاهله
و غادرکم انواره فضللتم
هوش مصنوعی: نور آن ماه تمام فقط برای اهلش بود و او درخشیدن خود را از شما دریغ کرد تا گمراه شوید.
فما مل من ذاق الصبابه و الهوی
و انکم ما ذقتم فمللتم
هوش مصنوعی: کسی که طعم عشق و احساس شیدایی را چشیده، هرگز از آن سیر نمی‌شود. شما هم که این احساسات را تجربه نکردید، طبیعی است که خسته شده‌اید.
و ان ذقتموا ما ذقتموه بحقها
و لا مشرب العشاق یوما وصلتم
هوش مصنوعی: اگر طعم آنچه را که چشیده‌اید به حق بچشید و هیچ‌گاه به وصال محبوب نرسیدید، آن وقت هیچ‌گاه روزی نخواهید داشت که در جرعه‌ای از عشق سیراب شوید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۷۸۲ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1392/03/21 09:06
امین کیخا
بیت اول
گمان بردید ای سرزنشگر که درست کردید و گمان کردید که راستی و حق در نکوهش شما بود؟
1392/03/21 09:06
امین کیخا
نور این ماه پر ( بدر) برای اهلش است پس نورش شما را واهشت که گم شدید
یک بازی کرده است و ان اهله است که با أحله که حلال های ماه است هممان و همسان است
1392/03/21 09:06
امین کیخا
پس ملول و خسته نمی شود انکس که باده و مهرش را می چشد
1392/03/21 09:06
امین کیخا
و انچه شما نوشیدید شما را خستگی فزود