هوش مصنوعی: اگر خداوند بخشنده شما را به وصل و نزدیکی محبوبتان موفق کند و روح من به تماشای زیبایی و جمال شما بپردازد.

هوش مصنوعی: ای کاش روح عزیزت را فدای لشکرت کنم، پس به خدا رحم کنید به ذلت و عشق من، پس چه بر شما می‌گذرد؟

هوش مصنوعی: به چه مقدار از دوری و جدایی شما رنج می‌برم، و تا چه زمانی با یاد و خیال شما آرامش می‌یابم؟

هوش مصنوعی: صبری که دارم، هر روز بیشتر در چنگالتان احساس ناامیدی و کلافگی می‌کنم. ای کاش می‌توانستم این صبر را از بین ببرم تا از این ناامیدی رها شوم.

هوش مصنوعی: چشمانم از یادآوری حرکات و ناز و غمزه‌ها و بازیگوشی‌هایتان پر شده است.

هوش مصنوعی: یک روز عشق به من نشان داد که در غفلت و بی‌خبری بوده‌ام و صدای عشق به من رسید.

هوش مصنوعی: از تبریز روحی به شکل و صورت آمده است، پس بیایید در عشق به نعلین او، آنچه دارید، پخش کنید.