هوش مصنوعی: اگر تو از من روی ترش کنی، من اینجا را ترک می‌کنم. اگر تو می‌خواهی من به سوی تو بیایم، من قد و قواره‌ام به خاطر تو است و اگر تلخی تو ادامه پیدا کند، من هم خودم را بزرگتر می‌بینم.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و فضیلت اشاره دارد و می‌گوید که کسی که چهره‌اش را در برابر نیکی‌ها و زیبایی‌ها می‌فشارد، در حقیقت از نعمت‌ها و جاذبه‌های زندگی روی بر می‌گرداند. زیبایی و سخاوت الهی هر کسی را جذب می‌کند و فرد باید با آغوش باز به استقبال آن‌ها برود.

هوش مصنوعی: اگر به محبوبم علاقه‌مند نباشم، زندگی برایم معنایی ندارد. اگر دل به او نسپارم، عقل و فکری هم ندارم که بگوید نباید عاشق شوم.

هوش مصنوعی: بلبل با صدای زیبا و خوشی می‌خواند، اما دل من غمگین و رنجور است؛ چرا که عشق تو مانند زلزله‌ای به جانم افتاده و من از دوری‌ات در اضطراب و ناراحتی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر به سمت او کژی و انحراف داشته باشم، مانند تیر شلیک شده به هدف نخواهم رسید. اما اگر هنر و مهارت خود را به او نشان دهم، حتی اگر بی‌هنر باشم، تاثیر خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: برای تو فکر می‌کنم و در حالی که به دور حرم می‌چرخم، از شادی‌ام خوشحالم و به وجد آمده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال او نروم، زندگی‌ام به سختی می‌گذرد و اگر به سمت او نروم، دلم به شدت می‌شکند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به توصیف درخت نخل و زیبایی‌های آن می‌پردازد که در دل باغ‌های زیبا و سرسبز قرار دارد. نخل به عنوان نمادی از سرسبزی و باروری در این محیط، جلوه‌ای خاص و دل‌نشین دارد. این تصویر، احساس آرامش و جذابیت را به ذهن می‌آورد و نشان‌دهنده شکوه طبیعت است.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم او را شکار کنم، بدان که من هم مثل سگی هستم که به دنبال اسبش نمی‌دود ولی باز شاد و خرم هستم.

هوش مصنوعی: من سنگین و کسل بودم، اما حالم تغییر کرد و به سمت تو کشیده شدم. خوابم برد و در میانه یک طوفان شدید، به سمت من سرازیر شد.

هوش مصنوعی: گفتم دل من بسته است و نمی‌تواند باز شود، او پاسخ داد که من کلید باز کردن دل‌ها هستم. گفتم تو مرا دستخوش درد و رنج کرده‌ای، او گفت من از تو می‌ترسم و به خودم می‌ترسم.

هوش مصنوعی: سخن را در مورد کار نکوب، چون از همه آزاد شده‌ام. در مورد خار صحبت نکن، زیرا که من همه چیز را به گل می‌سپارم.