غزل شمارهٔ ۱۷۷۴
ما به تماشای تو بازآمدیم
جانب دریای تو بازآمدیم
سیل غمت خانهٔ دل را بِبُرد
زود به صحرای تو بازآمدیم
چون سَرِ ما مطبخ سودای توست
بر سَرِ سودای تو بازآمدیم
از سَرِ چه صد رسن انداختی
تا سوی بالای تو بازآمدیم
نالهٔ سرنای تو در جان رسید
در پِیِ سرنای تو بازآمدیم
اطلاعات
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما به تماشای تو بازآمدیم
جانب دریای تو بازآمدیم
هوش مصنوعی: ما دوباره به تماشای تو آمدیم و به سمت دریای وجود تو برگشتیم.
سیل غمت خانهٔ دل را بِبُرد
زود به صحرای تو بازآمدیم
هوش مصنوعی: غم تو همچون سیلی بود که خانهٔ دل را از بین برد و ما به سرعت به دشت عشق تو بازگشتیم.
چون سَرِ ما مطبخ سودای توست
بر سَرِ سودای تو بازآمدیم
هوش مصنوعی: زمانی که ذهن ما مشغول توست، دوباره به سمت آرزوی تو بازگشتهایم.
از سَرِ چه صد رسن انداختی
تا سوی بالای تو بازآمدیم
هوش مصنوعی: چرا برای بازگشت به تو این همه زحمت کشیدیم و سختیها را تحمل کردیم؟
نالهٔ سرنای تو در جان رسید
در پِیِ سرنای تو بازآمدیم
هوش مصنوعی: صدای نالهٔ سرنای تو به عمق وجودم نفوذ کرد و دوباره به دنبال تو بازگشتم.