هوش مصنوعی: بلبلان در بهار، با ناله‌های خود به زیبایی‌هایی اشاره می‌کنند که ما هم باید از این صداها استفاده کنیم تا دیگر بلبلان را جذب کنیم و شکار کنیم.

هوش مصنوعی: آنچه او انجام می‌دهد ملایم و لطیف است، اما ما فقط می‌توانیم شکایت کنیم. اگر ما هیچ‌گونه ناله‌ای نکنیم، پس چه چیزی می‌توانیم انجام دهیم؟

هوش مصنوعی: به باغی می‌رویم و گل‌ها را می‌چینیم تا بر سر عاشقان بپاشیم و به آن‌ها محبت کنیم.

هوش مصنوعی: بیایید در بازار وارد شویم و از خوشحالی و شادی خود دیگران را نیز خوشحال و بی‌قرار کنیم.

هوش مصنوعی: با یار زیبا و دلربا در کنار هم خوش می‌گذرانیم و چشم‌های پر از خواب و سرخ خود را خدمت او می‌گذاریم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند، تنها خداست که می‌داند؛ و بس. لذت‌ها و شادی‌هایی که با معشوق تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر تو بتوانی به ما اعتماد کنی، ما می‌توانیم رازهایمان را با تو در میان بگذاریم.

هوش مصنوعی: مردم از دست تاتار فرار می‌کنند، بیایید به پرستش و خدمت خالق بپردازیم.

هوش مصنوعی: ما مجبوریم بار سنگینی را به دوش بکشیم، اما برگشتن از این وضعیت برای ما امکان‌پذیر نیست. پس چه فایده‌ای دارد که بار دیگری بر دوش بگذاریم؟

هوش مصنوعی: مردم در حال حرکت و جنب و جوش هستند، اما ما نشسته‌ایم و از بالای بام به شمارش آنان می‌پردازیم.