هوش مصنوعی: من تا زمانی که عاشق آن یار هستم، از نوشیدن شراب نورانی به وجد می‌آیم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که جان جدیدی به من ندهی، ای دل، از جان خود خسته‌ام.

هوش مصنوعی: من مانند گردی دور آن ماه می‌چرخم، پس برای من در زمین دیگر چه کاری باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: در محل کارگاه، ابزار خوبی وجود دارد که به خاطرش مانند تار نازک و شکننده شده‌ام.

هوش مصنوعی: از درد و عذاب ناشی از محبت او، مانند زخمی شوم که در تار و پود زندگی‌ام به وجود آمده و در نهایت، آوازی حزین و غم‌انگیز سر می‌دهم.

هوش مصنوعی: تا من این دنیا را که مانند کارگاهی است، از پرده‌ای که مانع دیدن حقیقت است، پاک کنم.

هوش مصنوعی: برای اینکه از غفلت و خواب بیرون بیایم، باید به قدری بسوزم که چشمان بیدارم را روشن کند.

هوش مصنوعی: به دنبال این هستم که از شمس تبریزی تأیید بگیرم بر درستی احوال نابسامان و درونی‌ام.