هوش مصنوعی: به اینجا برگشتم تا دوباره حالت و نور خورشید را به خود بگیرم و همچون آن، جان همه را روشن کنم.

هوش مصنوعی: من در اولین لحظه‌ای که سر جام شراب را باز می‌کنم، به دنیای شاد و خوشحال‌کننده‌ای وارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: عیش و خوشی اکنون در بیابان برپا شده است، پس چرا من که اندیشه‌ام، پنهان بمانم؟

هوش مصنوعی: باغ بهشت جان من است و من می‌خواهم کسی باشم که به این باغ رسیدگی و chăm sóc کند.

هوش مصنوعی: من به دور خود نخواهم چرخید مانند قطب که به دور قطب‌های دیگر می‌چرخد، بلکه باید همچون آسمان گسترده شوم.

هوش مصنوعی: وقتی شب من به پایان می‌رسد و روز فرا می‌رسد، ای پادشاه، دیگر نگران بام و نگهبانان نخواهم بود.

هوش مصنوعی: من به اندازه نیمی از طلا ارزش دارم که با سنگ امتحان کنم.

هوش مصنوعی: چرا باید شبان شوم وقتی که من پادشاهی هستم که از زیبایی‌های شب الهام می‌گیرم و زیبایی‌های وجودم از این شبانگی فراتر است؟