گنجور

غزل شمارهٔ ۱۷۴۷

اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
میان حلقه عشاق ذوفنون باشم
منم به عشق سلیمان زبان من آصف
چرا ببسته هر داروی فسون باشم
خلیل وار نپیچم سر خود از کعبه
مقیم کعبه شوم کعبه را ستون باشم
هزار رستم دستان به گرد ما نرسد
به دست نفس مخنث چرا زبون باشم
به دست گیرم آن ذوالفقار پرخون را
شهید عشقم و اندر میان خون باشم
در این بساط منم عندلیب الرحمان
مجوی حد و کنارم ز حد برون باشم
مرا به عشق بپرورد شمس تبریزی
ز روح قدس ز کروبیان فزون باشم

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
میان حلقه عشاق ذوفنون باشم
هوش مصنوعی: اگر به عقل و دانایی تکیه کنم و از جنون عشق دور بمانم، در میان حلقه عاشقان با هنر و مهارت خواهم بود.
منم به عشق سلیمان زبان من آصف
چرا ببسته هر داروی فسون باشم
هوش مصنوعی: من عاشق سلیمان هستم و زبانم مانند آصف، که برای او جادو و علم دارو را به کار می‌برد. اما چرا باید هر نوع فریبی را که دارم از دست بدم؟
خلیل وار نپیچم سر خود از کعبه
مقیم کعبه شوم کعبه را ستون باشم
هوش مصنوعی: من مانند خلیل (ابراهیم) از کعبه دور نخواهم شد و به آن دل می‌زنم؛ می‌خواهم در قلب کعبه بمانم و همچون ستونی از آن حمایت کنم.
هزار رستم دستان به گرد ما نرسد
به دست نفس مخنث چرا زبون باشم
هوش مصنوعی: هیچ دلاوری به قدرت و عظمت من نمی‌رسد، پس چرا باید به خاطر بعضی ضعف‌ها احساس پستی کنم؟
به دست گیرم آن ذوالفقار پرخون را
شهید عشقم و اندر میان خون باشم
هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که می‌خواهم شمشیر ذوالفقار را که به خون آغشته است، به دست بگیرم و در مسیر عشق، حتی در شرایط سخت و پرخوشی باشم.
در این بساط منم عندلیب الرحمان
مجوی حد و کنارم ز حد برون باشم
هوش مصنوعی: در این دنیا من همچون بلبل بهشتی هستم، و از مرزها و محدودیت‌ها فراتر رفته‌ام.
مرا به عشق بپرورد شمس تبریزی
ز روح قدس ز کروبیان فزون باشم
هوش مصنوعی: شمس تبریزی با عشق خود مرا پرورش داد و من از روح قدس و فرشتگان بالاتر هستم.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۷۴۷ به خوانش عندلیب