هوش مصنوعی: دل من تصمیم گرفته که آتشی روشن کند، تا هر کسی که نتواند از عشق تو جان سالم به در ببرد، در برابر تو از نفس بیفتد و بمیرد.

هوش مصنوعی: عشق مرا تسلیم کند تا عقل بفهمد که من بی‌همتا هستم و برتر از همه.

هوش مصنوعی: کسی که در نظر تو رفته است، مقام او بی‌نظیر و بی‌همتاست. من در این وضعیت خراب و ویران خود، مثل گنجی ارزشمند هستم.

هوش مصنوعی: من از کجا آمده‌ام و چه رازی در بزرگی سلطنت وجود دارد؟ من بی‌پول و فقیرم و زندگی‌ام مثل زندگی فقیران است.

هوش مصنوعی: من کسی هستم که نامم را نمی‌دانم، چون در محبت و اسارت تو هستم، بنابراین تو روحم را رهبری می‌کنی.

هوش مصنوعی: فقط از اسارت و مرگ نیست که مقام دیگری وجود دارد. وقتی من از هر دو حال فنا شوم، از شدت حالتی که دارم، ناله‌ای بلند برمی‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی شب فرامی‌رسد، سردار و اسیر هر دو ناپدید می‌شوند؛ اما هیچ‌کس نمی‌داند که من هم یکی از اسیرانم.

هوش مصنوعی: در خواب شب، امیرانی با عشق بیدارند و هیچ چیزی از عشق نمی‌خوابد، بلکه من به عشق گرفتار آمده‌ام.

هوش مصنوعی: به خورشید نگاه کن، او تنها پادشاه یک روز است؛ چون نور منیر من را در برابر خود می‌سوزاند و از وزیرانم دور است.

هوش مصنوعی: من انسان پخته و با تجربه‌ای هستم که عشق را به خوبی درک کرده‌ام، نه فردی ناپخته و خامی که فقط به دنبال خواسته‌های دنیوی است. من از آن دسته آدم‌ها هستم که از خمیر عشق ساخته شده‌ام و این عشق به طرز عمیقی وجودم را پر کرده است.

هوش مصنوعی: خداوند انسان را به گونه‌ای خلق کرده است که امکان رشد و پیشرفت دارد و نمی‌تواند بی‌هدف و بدون تحول باقی بماند. من نمی‌توانم از زندگی معمولی و سطحی راضی باشم، بلکه خواهان تجربیات عمیق‌تر و بالاتر هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که خالق آسمان‌ها فطیر می‌شود، همانند ستارگان آسمان، من نیز از نورانیان هستم.

هوش مصنوعی: تو هر چقدر که نام خود را تغییر دهی، همچنان درونت همانند کودک است؛ گویی که من از بزرگترها هستم.