هوش مصنوعی: چه روزی خواهد بود که این جسم و ظواهر را کنار بگذاریم و در میان جمع، روح خود را به صورت حلقه حلقه دور هم جمع کنیم؟

هوش مصنوعی: ما به شادی و نشاط از دسترنج خود مشروبات روح‌بخش می‌نوشیم، همان‌طور که در آغاز بدون نیاز به ظرف و لیوان، فقط از طبیعت و زندگی لذت می‌بردیم.

هوش مصنوعی: ما در حالی که خراب و شاداب هستیم، از ساقی می‌خواهیم که دستش را بالا بیاورد، زیرا ما نیز دست‌های خود را بلند کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: نقل را بیاور که ما هم داستان‌هایمان را اینجا با تو در میان می‌گذاریم، و همچنین شراب قرمز را بیاور که حال‌مان بد است و رنگ‌مان زرد شده است.

هوش مصنوعی: سلام کن که ما در برابر سختی‌ها و چالش‌های تو تسلیمیم، و از حال ما بپرس که در وضعیت نگران‌کننده‌ای به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: ساقی که از او نوشیدیم، باید به ما پاسخ دهد؛ زیرا ما مانند ماه درخشنده و بزرگ رجال، نور افشانی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ای تو پادشاهی که بخشندگی‌ات بی‌نظیر است، از تو می‌خواهم که مانند سلیمان به من عطا کنی. ما به خاطر منع و بخل کسی را آزار نداده‌ایم.

هوش مصنوعی: از جدایی و دوری، ما درد و غم زیادی دیدیم. بیا و به آغوش ما بیا، ما درمان هر دردی هستیم.

هوش مصنوعی: دل خسته من از زخم‌های رنج و آسیب چه هدیه‌ای می‌تواند به معشوق تقدیم کند، در حالی که ما خود از گلستان عشق بهره‌مند شده‌ایم؟

هوش مصنوعی: اگر از همراهان و دوستان خود جدا شده‌ای، به ما مراجعه کن که در مهربانی و زیبایی، ما تنها نیستیم و از لطف و محبت برخورداریم.

هوش مصنوعی: اگر تو هیچ تلاشی نکردی و به فقر افتاده‌ای، بهتر است که امیدی به خیر نداشته باشی، زیرا ما به اندازه هزار نفر برای کار کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: بیا اشک‌هایمان را مثل کسی که مشتاق است به زمین بریزیم و غبار را از چهره‌ام بزداییم، چون نمی‌توانیم چهره ماه را ببینیم تا وقتی که در این غبار هستیم.

هوش مصنوعی: بازی را بی‌مورد با مهره‌ها شروع نکن، اجازه بده که ما خودمان این بازی را انجام دهیم، زیرا ما در این کار استاد هستیم.