هوش مصنوعی: اگر تو مرا نخواهی، من با کمال میل صبر می‌کنم و اگر هم در را به رویم نبندی، در آستانه‌ات حضور خواهم داشت.

هوش مصنوعی: ما مانند ماهی هستیم که اگر از آب بیرون بیفتد، جایی جز آب نمی‌تواند به آن پناه دهد و من هم تنها آرزوی من همین است.

هوش مصنوعی: به کجا بروم وقتی که خودم را نمی‌شناسم؟ احساس دل تنگی دارم و هیچ‌کدام از وجودم را در دست ندارم. در واقع، وجود من در سایه سلطنت و شکوه یک پادشاه است.

هوش مصنوعی: من بی‌دلیل سرمست و دیوانه‌ام، و این حال و وضع من به تو بستگی دارد. اگر من از حال خود باخبرم، باز هم این آگاهی من به تو مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر تو دلربا نبودی و من دلی داشتم، و اگر تو مانند کهربا بودی، من هم مانند پر کاهی بی‌ارزش بودم.

هوش مصنوعی: این شعر به تلخی و زهرینی عشق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که شیرینی لبان معشوقش آن‌قدر زیاد است که حالا احساسش مثل کسی است که در فکر خوردن کیکی خوش‌طعم است، اما به جای آن با حس گس و تلخی روبه‌رو می‌شود. در واقع، این احساس متناقض، تضادی را بین لذت و ناکامی در عشق نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از هر دو جهان چیزی ندارم و خود را خالی کرده‌ام، همچون کسی که در کنار شخصیتی بزرگ نشسته باشد.

هوش مصنوعی: از مقام و سلطنت و بزرگی نمی‌اندیشم، چرا که خوشبختی واقعی من در عشق توست و این عشق برایم هر مقام و جایگاهی را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره شده که باید خدا را به عنوان واحد و بی‌همتا بشناسیم و از تشبیه کردن او به موجودات دیگر پرهیز کنیم، زیرا این کار باعث می‌شود در محدودیت‌ها و خطاهای انسانی گرفتار شویم. خداوند فراتر از توصیف‌های محدود بشری است و باید به فهم عمیق‌تری از یکتایی و پاکی او دست یابیم.

هوش مصنوعی: اگر غم تو به شدت به من حمله کند و به عشق و صبر به من آسیب برساند، من مانند یک خرگوش آماده‌ام که برای مقابله با این چالش‌ها آماده باشم.

هوش مصنوعی: هرچند که ممکن است بی‌انگیزه و بی‌هدف باشم، اما با این حال، سفر من به سمت تو ادامه دارد و دائماً در حال حرکت به سوی تو هستم.

هوش مصنوعی: به مانند ماه تمام در آسمان، درخشان و پرنور باش. حالا این را بگو که من به دلیل درد و غم هجرت، همچنان دچار تنگنا و دشواری هستم مانند ماهی که در قید و بند است.