هوش مصنوعی: غم را فراموش کرده و دوباره به سمت محبوبم می‌روم، به آن بهشت و باغ گل و زمین سرسبز.

هوش مصنوعی: از افتادن برگ‌های درختان در پاییز به خاطر جدایی خسته شدم و حالا می‌خواهم به باغی جاودانه و سروهایی همیشه سبز بروم.

هوش مصنوعی: من جزو انسان‌ها نیستم و از فراوانی جهان و میخانه‌ها وداع می‌کنم و به جایی می‌روم که شمارش در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: مَن نمی‌توانم بدون آب زندگی کنم، اما چه کار می‌توانم بکنم وقتی که آب به زمین سجده می‌کند و من باید به سمت جویبار بروم؟

هوش مصنوعی: عاقبت غم عشق من را به سمتی خواهد برد که در حال حاضر خودم به اختیار می‌روم.

هوش مصنوعی: کار و مسئولیت پادشاهان به خاطر عشق شکل می‌گیرد و من به خاطر عشق هرگز در هیچ کاری قدم نمی‌گذارم.

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که امیران زیبا به دام افتاده‌اند، هرچند که من لاغر و نحیف هستم، با این حال به سمت دشت می‌روم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق مانند شیر، سگ‌های خود را به شکار می‌فرستد، من نیز با دل عاشقانه‌ام به دنبال شکار می‌روم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه سوار بر اسب خوشبختی شدم، به سمت پرچم سلطان کامیاب حرکت کردم.

هوش مصنوعی: عشق در دنیای ما تحت فرمان یک پادشاه است و من به عنوان یک آدم بی‌خبر از سرنوشت خودم، در این سرزمین عاشق هستم.

هوش مصنوعی: من هستم که در نظر خودم، جان و زندگی بی‌ارزش شده‌اند و به سوی جهان دیگر و روحی بدون زحمت می‌روم.

هوش مصنوعی: غبار بدن مهم نیست، بلکه روح و جان در آنجا ارزشمند است. بنابراین، شایسته است که با سرعت و شوق به سوی آسمان بروم.

هوش مصنوعی: اگر مانند کلیم (حضرت موسی) صبور و آرام باشم، به درختی تبدیل می‌شوم و اگر مانند خلیل (حضرت ابراهیم) بزرگ و عزیز باشم، در آتش می‌رسم.

هوش مصنوعی: سکوت نکن، آیا تنها این دوستان را رها می‌کنم، مگر اینکه بتوانم به یارم در غاری نزدیک شوم؟

هوش مصنوعی: شمس تبریزی، که در دنیا به عنوان انسانی بزرگ و برجسته شناخته می‌شود، در کنار خود بهشتی مانند بهشت عدن ایجاد کرده بود، حتی در آن نزدیکی‌ها که به روم مربوط می‌شود.