هوش مصنوعی: دست از ریش من بردار، چرا که به خاطر نوشیدن محصول بی‌خود شدن، سر و ریش و سبیلم را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من از مقام و منزلت‌های رسمی بی‌خبرم و به همین دلیل به خرابات، جایی که عشق و آزادگی در آن است، روی آورده‌ام.

هوش مصنوعی: خرد مانند دریا است که در طول هزار سال، حتی یک ذره دود ایجاد نمی‌کند.

هوش مصنوعی: سینه‌ام که تنگ و محدود است، به وسعت آسمان تبدیل شده و چهره‌ام که زرد و نگران بود، به لطافت ماه درآمده است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تمام دکان‌های پزشکان را در هم بریزم؛ زیرا من خودم خوشبختی بیمار و درمان دردهای او را در دست دارم.

هوش مصنوعی: در دل من، دنیای پر از عشق و رحمت وجود دارد، و این دل به مانند مراکز جمع آوری محبت و سخاوت است.

هوش مصنوعی: من هزار بار خداوند عالم را سپاس می‌گویم، زیرا عشق من باعث شده که از ننگ و عیب‌های خودم جدا شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که به مقام شاهی رسیدم، مانند خاکی شدم که گل ارغوان از من رویید. وقتی دیگر در این مقام باقی نماندم، همه بازی‌ها و سرگرمی‌ها را کنار گذاشتم.

هوش مصنوعی: مانند دانه‌ای که می‌میرد و از آن هزار خوشه رشد می‌کند، من نیز به فضل خدا به اندازه‌ای زیاد شدم که همچون مردم.

هوش مصنوعی: من خود بهشت خدا هستم، اما نام من عشق است. من آنچنان قدرتی دارم که می‌توانم هر دلی را از فشار و سختی نجات دهم.

هوش مصنوعی: از تیرهای سرنوشت و نیزه‌های تقدیر رها شو، هر کسی که من او را به عشق پرورش داده‌ام.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب خوشبختی به سمت نوزاد حمل می‌آید، دوصد روز تابستان از سرمای دی ماه شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: سکوت کن که اگر از ترس مشکلاتی پیش بیاید، زبان من هر لحظه هزاران پرده را کنار می‌زند و چیزهایی را فاش می‌کند.