هوش مصنوعی: نمی‌خواهم چیزی بگویم، اما به خاطر یک راز بزرگ زندگی‌ام را فدای آن کرده‌ام و حالا به جهانی دیگر دست یافته‌ام.

هوش مصنوعی: روی من مانند طلاست، از او این را بپذیر که من مقدار کمی طلا و سنگ‌های قیمتی خریده‌ام.

هوش مصنوعی: از نگاه زیبا و دلربای دوست چنان زخم‌هایی خورده‌ام که گویا تیری به قلبم نشسته است و از قوس ابروی او همچون کمانی پرقدرت، دلم را به تیر انداخته‌ام.

هوش مصنوعی: من این موضوع را با دیگران در میان نمی‌گذارم و فقط با کسی که به او اعتماد دارم، درباره‌اش صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که در خودم احساس ناتوانی و سکوت می‌کردم، اما وقتی زیبایی را دیدم که لبانی شیرین داشت، به خاطر او زبان گشودم و برای خودم زبانی پیدا کردم.

هوش مصنوعی: ناگهان مانند درختی در میان باغ رشد کردم، از آن باغ بی‌علامت، نشانه‌ای به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: گفتم در باغ خود، چیزی نیست که در وسط قرار داشته باشد، اما از این میان، چیزی را که میانه است، تهیه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من یک قرآن از مفخر تبریز به نام شمس دین تهیه کرده‌ام که از دو قرن پیشتر است.