هوش مصنوعی: بیا بلند شو تا با هم شراب بنوشیم، چون این جشن و مهمانی مختص پادشاه است و ما فقط برای خوشگذرانی نمی‌خواهیم مست کنیم.

هوش مصنوعی: شهریاری مانند دریا دارد و شرابی خوش‌طعم و لذیذ می‌نوشد. به رنگ قرمز شراب نگاه کن، ما چه گوهرهای قیمتی هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید نور خود را به زمین می‌تاباند، ما همچون ذرات ریز، از این جلوهٔ زیبای نور در اوج شاد و سرحال می‌شویم.

هوش مصنوعی: خورشید ابدی همچون شرابی که به ما می‌دهد، ما ن باید در پیاله‌اش نگریم و به بزرگی خود ببالیم.

هوش مصنوعی: شراب دلپذیر و آتشین را به من بده تا بتوانیم از دنیای مادی و جسمی خود عبور کنیم و به معنای عمیق‌تری دست یابیم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر لطف و کرم شاه آگاهیم و در پذیرایی و خدمتگزاری با تجربه‌ایم.

هوش مصنوعی: چون مستی مانع انجام خدمت است، از این رو به سوی آن چیزهایی که ما را سیر و فربه می‌کند، می‌رویم و از سوی دیگر به آنچه ما را لاغر و ضعیف می‌سازد، دوری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: نوری که در شیشه و چراغ روشن است، بر ما بتابان که ما از روشنی آن نور بهره‌مند هستیم.

هوش مصنوعی: دل من از این باده، مانند تنوری که هیزم در آن می‌سوزد، داغ و سرد شده و به هیچ وجه آرامش ندارد.

هوش مصنوعی: زندگی همچون شیشه‌ای است که در آتش افکنده شده و جان ما نیز مانند کوره‌ای است که در آن مس و طلا را برای ما ذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: ای زیبا رویِ معطر، مانند گل لاله، به مجلس بیا. زیرا از می‌خانه مثل گل لاله و گل یاسمین، شادابی و لذت خواهیم برد.

هوش مصنوعی: به جشن بیایید و شادی را با هم تجربه کنیم. ما همه خوشحال هستیم، اما بودن در کنار تو برایمان لذت بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: ای ساززن، آن آهنگ دلنشین را دوباره بخوان. ببین که تو چه زیبا و لطیفی و ما هم از تو تأثیر گرفته‌ایم.

هوش مصنوعی: متن به این معناست که صدای دلنشینی که از تو به گوش می‌رسد، در ما طنین‌انداز شده و نشان‌دهنده‌ی وفاداری و استقامت ما در برابر توست، همان‌طور که کوه‌ها محکم و استوار هستند.

هوش مصنوعی: زمانی که از مسیح، تو چیزی به ما داده‌ای، در گوش ما مانند صدای ناله‌ای که نگران و مضطرب است، طنین‌انداز می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه صحبت‌ها و سخن‌ها زیاد است، اما بهتر است سکوت کنی و زبانت را ببندی، زیرا ما پیش چشم حسودان، در حالتی از خجالت و نارضایتی هستیم.