هوش مصنوعی: برای اینکه همه ما با هم یکی شویم و به وحدت برسیم، باید مثل درد شراب که همه را به هم نزدیک می‌کند، از آن استفاده کنیم. اینگونه می‌توانیم نقوش و ویژگی‌های فردی خود را کنار گذاشته و به سمت یکدلی و اتحاد حرکت کنیم.

هوش مصنوعی: ما به نوعی به خواب و بی‌خبری فرو رفته‌ایم و می‌خواهیم خود را با محیط اطراف هماهنگ کنیم. ما مانند شاخه‌ای از یک درخت هستیم و همه ما در این مسیر به دنبال خواسته‌ها و آرزوهای مشترکی هستیم.

هوش مصنوعی: ما عشق را در دل خود پنهان داریم، اما در دیده‌ها نمایان هستیم. در شهر عشق، به‌گونه‌ای پوشیده‌ایم، اما در کوی عشق، به‌راحتی آشکاریم.

هوش مصنوعی: اگر خود را مرده تصور کنیم، بر کنار قبر خود می‌نشینیم و اگر خود را زنده بدانیم، در حال سوگواری و ناراحتی به سر می‌بریم و خود را می‌آزاییم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در دل ما انعکاس پیدا کند، به نوعی بیانگر حالت و ویژگی‌های ماست؛ چرا که ما خود به نوعی دچار نقص و کاستی هستیم.

هوش مصنوعی: ما گروهی از ماهی‌ها هستیم که بر روی آب شنا می‌کنیم و این زمین فریبنده را بر روی خاک می‌پراکنیم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق را مشاهده کردیم، در زمره‌ی بی‌پول‌ها قرار گرفتیم و وقتی به واقعیت عشق پی بردیم، متوجه شدیم که تجار بدون کالا هستیم.