غزل شمارهٔ ۱۷۰۰
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۷۰۰ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
مگر همه جا نام مولوی را جلال الدین نمی نویسند ؟ چگونه است که او خود را بها می نامد؟
بیت آخر اشکال وزنی دارد
جهت رفع اشکال وزنی ، بیت آخر به شکل زیر پیشنهاد می شود:
عشق است بحر معنی هر یک چو ماهی ِ بحر
احمد گهر به دریا اینک همینمایم
سلام
در کتاب ده جلدی فروزانفر
ایشان در رابطه با بیت آخر و با اشاره به نسخه های متفاوت ، چند شکل دیگر را نوشته اند از جمله :
در نسخه چت ( چستر بیتی ) :
عشق است بحر معنی ، هر یک در او چو ماهی
ناشناس، نامم بها بدادند به معنای ارزش قائل شدن و ارج نهادن است
غزل الحاقی است و بسیار سبک و بی ارزش
در اینجا موعود عالم خودش را به مولانا معرفی میکنند و مژده ظهور میدهند:
اسم من “بها” است و بسیار پر ارزش هستم و نور من جهان را فرا گرفته کسی تأ کنون شبیه این آثار مبارکه را ندیده و همه را با عزت خواهم آورد.
هر چند ملکوت الهی برای انسانها خیلی دور است ولی هر آن مستانه خواهم آمد چه بشر بیدار باشد یا خواب .
)حضرت مسیح در انجیل متی میفرمایند :
پس بیدار باشید، زیرا نمیدانید در چه روزی مولای شما میآید. 43 بهخاطر داشته باشید: اگر صاحبخانه میدانست که دزد در چه ساعت از شب میآید، بیدار میماند و نمیگذاشت دزد وارد خانهاش بشود. 44 پس شما باید همیشه آماده باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی که انتظار ندارید خواهد آمد (
برای بشر جهانی پر از نور با قصرهای با شکوه فرشتگان شادی و سرور خواهم آورد.
در آنجا جبریل پرده دار است من هم مانند نگینی بین منتخبین الهی عیسی موسی یوسف یونس و محمد خواهم درخشید و از قلم من دریای عشق و کلمات پر معنی نازل میشود.
مولانا در جائی دیگر میگوید:
"ما بها و خون بها را یافتیم / جانب جان باختن بشتافتیم "