هوش مصنوعی: اگر دل مرا بپوشانی، یعنی که من از حال و احوال خود بی‌خبر بمانم. و اگر تو شلیک کنی، یعنی که من دیگر هیچ چیزی نشنوم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که من آنچه را که در ذهن دارم و احساس می‌کنم نمی‌توانم به درستی بیان کنم. زیرا عمق احساسات و افکار من فراتر از آن چیزی است که بتوانم روی کاغذ بنویسم و به دیگران منتقل کنم.

هوش مصنوعی: از نور خورشید، روح‌هایم به طرز شگفت‌انگیزی در جلوی من در حال رقص و ذکر گفتن هستند و به سمت جایی که جواهرات را می‌پاشند، می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر تو خود نوری نمی‌بودی، ذرات وجودت چه نشانه‌ای داشتند؟ ای ذره، چگونه از کشش آشکار من فرار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: مثل پروانه‌ای که دور شمع می‌چرخد، من نیز در دنیای خود به دور شمع وجودم می‌چرخم. با شور و شوق، احساسات و افکار پریشان خود را به او می‌فرستم و از او خواسته‌هایم را می‌گیرم.

هوش مصنوعی: در تنهایی، عشق و احساسی وجود دارد که به شدت درهم شکسته و پراکنده است. اگر می‌خواهی در مورد عشق صحبت کنی، باید به من نشان دهی چگونه این احساس را بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در مورد من گمان بدی داشته باشد، باید بداند که من می‌توانم آن گمان‌ها را به چالش بکشم و حقیقت را از زیر آن باورهای نادرست بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: اگر از کسی که در یقین و علم به حقیقت است، بپرسی، من با یقین خود می‌توانم از طریق آگاهی و شناختی که دارم، دیگران را از کفر و نیرنگ دور کنم.

هوش مصنوعی: اگر درد و رنجی داری، به من نگاه کن، زیرا فقط از کمان منست که تیر رنج به سوی تو پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر سختی‌ها به آرامش تبدیل شود، در آن لحظه می‌توانی ببینی که این نشانه‌ای از مهربانی بدون نشان من است.

هوش مصنوعی: هر کجا که زیبایی و جمال وجود دارد، معاملات و تعاملات مجاز و خوشایند است. اما در جایی که بزرگی و جلال خدای بزرگ است، من نمی‌توانم صحبت کنم.