هوش مصنوعی: می‌خواهم که به محض ظهور حقیقت و آزادسازی احساسات عمیقم، سخنانی از دو جهان متفاوت را از یک منبع واحد بیان کنم.

هوش مصنوعی: من از درون خود به عشق برخاستم و اراده کردم که همانطور که خود را از این جهان می‌کشم، جهان را نیز از وجود خود برکنم.

هوش مصنوعی: من نفس بد را مانند چیزی که گلو را می‌بندد محکم گرفته‌ام و اگر بخواهم فریاد بزنم، صدای من از درون به بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: به خدا قسم، او را به شدت به دور این آسمان می‌کشم که از جان دو رنگش آتشی آشکار برانگیزم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و علاقه‌ام، جانم را از قید و بند جسم رها می‌کنم و از خانه و زندگی کسانی که به عشق مشغول هستند، بیرون می‌آورم.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده می‌گوید که با بیان این یک جمله، می‌تواند احساسات عمیق و عشق را در دل‌ها بیدار کند و از دل خود، که ناتوان از بیان است، معانی و احساسات بسیاری را به زبان آورد.

هوش مصنوعی: شمس تبریز در عشق چنان نیرو و تأثیری دارد که مانند زهری که از کمان کشیده می‌شود، درکش احساس می‌شود و وقتی عشق را رها کنم، آن عشق مانند یک تیر پرتاب خواهد شد.