هوش مصنوعی: بارها مردم و جانم را از دست دادم و امتحان کردم، اما وقتی بوی تو به مشامم رسید، متوجه شدم که هنوز زنده‌ام.

هوش مصنوعی: من بارها جانم را فدای عشق تو کرده‌ام و از پا افتاده‌ام، اما هر بار که صدای تو را می‌شنوم، دوباره زندگی تازه‌ای آغاز می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات را دیدم، خودم را فراموش کردم، ای کسی که مرا مانند عید شاداب کردی و در عین حال چون عود سوخته به حال و روز من پی بردی.

هوش مصنوعی: در درون من نگاهی وجود دارد که مرا به عشق می‌کشاند. مثل پرنده‌ای که به دام افتاده، احساس می‌کنم که به عشق نیاز دارم و باید دوباره آن را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: ای آتش‌های درون سینه‌های مردان، همچون گنبد آبی، در اطراف ماهت می‌چرخید.

هوش مصنوعی: آن زمان زیبا که تو با من پیمان می‌بستی، من به خاطر گذشته‌ام، عهد و پیمان‌هایی را که شکسته بودم، دیگر توجهی نداشتم و مثل همان زمان قبلی بودم.

هوش مصنوعی: عقل من از مسیر دور شد زمانی که تو به من رسیدی. وقتی به سوی عقل خود رفتم، متوجه شدم که عقل من به من فایده‌ای نمی‌رساند.