هوش مصنوعی: به خاطر بی‌توجهی و از دست دادن کنترل خود، در حالتی از جنون و بی‌خبری قرار گرفتم. اما در این بی‌خبری مطلق، احساس شادی عمیقی را با خود تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: چشمم را به معشوق دوخته‌ام تا کسی جز او را نبینم و زمانی که چشم‌هایم را به روی او باز می‌کنم، فقط او را می‌یابم.

هوش مصنوعی: زندگی با من به شدت درگیر شده و جانم به من می‌گوید که مرا اذیت نکن. من به او گفتم که اگر می‌خواهی جدا شوی، طلاق بگیر. او پاسخ داد که بده، من هم تسلیم شدم.

هوش مصنوعی: مادر وقتی که داغ عشق تو را بر چهره‌ام می‌دید، در آن لحظه که من به دنیا آمدم، از درد دلش نافم را برید.

هوش مصنوعی: اگر به آسمان‌ها بروم یا از لوح غیب بخوانم، تو که نیکوکار جان منی، بدون تو چه بر سر خود می‌آورم؟

هوش مصنوعی: ای کسی که پرده‌ها را کنار زده‌ای تا مردگان را زنده کنی و از نور چهره‌ات یاد عهد پیشین را در یادم زنده کرده‌ای.

هوش مصنوعی: از عشق زیبایانی که مانند پری هستند، به حالت عجیبی درآمده‌ام. ای جان، به قدری از خودم و دیگران دور شده‌ام که انگار خودم نیز یکی از همان پری‌ها هستم.

هوش مصنوعی: در تبریز به شمس‌الدین گفتم که چه زمانی خواهی بود؟ تن گفت: من از خاکم و جان گفت: من سرگردان و آشفته‌ام مانند باد.