هوش مصنوعی: من اگر غمگین باشم یا شاد، همیشه عاشق خوشبختی و قدرت آن سلطان هستم.

هوش مصنوعی: هر زمان که پای او بر زمین بیفتد، برای من مانند تاج ارزشمند است؛ حتی اگر تو بر سرم تاجی بگذاری، از آن استقبال نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: به خاطر لذت و شیرینی که از طعم قند می‌برم، تصور می‌کنم که هر دندانی که دارم، مانند قند شیرین است.

هوش مصنوعی: هرچند که من در زرخاری هستم، اما مانند یوسف هستم و در این زندان هم وجود دارم.

هوش مصنوعی: هر کسی که شبیه یعقوب من باشد، او را من تسلی‌دهنده و هم‌صحبت غم‌هایم می‌دانم.

هوش مصنوعی: در نزدیکی و همراهی او، شیرینی و لذت حضورش را همچون نیم قند احساس می‌کنم و در دل، ناله و افسوس می‌زنم.

هوش مصنوعی: پای من هرچند که در این گل‌ها گیر کرده، اما من به قدری بلندبالا و زیبا هستم که شایسته‌ام در باغی به بزرگی و زیبایی سرو قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر من از دنیا پنهان باشم، چه تعجبی دارد که جان من هم مخفی باشد.

هوش مصنوعی: هرچند که بدنم پر از خار است، اما مانند گلی شاداب و خندان به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: من قبلاً به خدا اعتقاد داشتم، اما اکنون باورم به هدف و ایمانم به دیگران را تقویت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در سایه شخصی هستم و به اندازه قامت او، در حقیقت خودم چه اندازه‌ای دارم.

هوش مصنوعی: هر کس که سایه ندارد، بداند که من همچون آفتاب هستم.

هوش مصنوعی: اگرچه من دارای ارزش و قدرتی هستم، اما در بازار و جمع دیگران به هیچ وجه قیمتی ندارم.

هوش مصنوعی: من در درون دل این انسان‌های بی‌احساس، مانند طلا و خاک در یک معدن، یکسان و هم‌ارزش هستم.

هوش مصنوعی: از منبعی عمیق و جاودانه در جهان برمی‌آیم و از آن طرف، دانش و آگاهی من فراتر از زمان و مکان است.