هوش مصنوعی: من چه در حال مستی باشم و چه هشیار، همیشه تسلیم و وابسته به نگاه زیبا و دل‌انگیز آن معشوق هستم.

هوش مصنوعی: از زیبایی چهره‌ات غافل هستم و از جان و دنیای خود و هر آنچه در آن وجود دارد، بیزارم.

هوش مصنوعی: من مانند زیبایی هستم که همواره در زیبایی و لطافت روز و شب، چه در میان گل‌ها و چه در باغ‌های پر از گل زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من اینچنین آینه‌ای را می‌بینم و اگر چشمانم را از آن بردارم، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: من در حال حاضر سکوت کرده‌ام و از گفتن دوری می‌کنم. در این وضعیت نمی‌خواهم که صدایی از من بیاید، تا زمانی که آماده نیستم و نمی‌خواهم به دلایل مختلف برخیزم.

هوش مصنوعی: محبوب من گفت من روح جان‌ها هستم؛ من هم به او گفتم: آیا تو همان بت زیبایی نیستی که به آن اعتراف می‌کنم؟

هوش مصنوعی: اگر در دل تو شوری برای من وجود دارد، من حتی یک موی سر هم از تو جدا نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: من همان شمعی هستم که با سوز و آرامش خود، همه پروانه‌ها را به آتش می‌کشم.

هوش مصنوعی: به او گفتم هر چه که از من می‌سوزی، حاصل عشق تو مانند دودی خواهد بود که بر جای می‌گذارد.

هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانی به توانایی من در گفتن حقیقت اعتماد کنی، باید به چشم خودت ببینی که چگونه این توانایی به حقیقت پیوسته است. بدون مشاهده و تأیید عینی، نمی‌توانی به حرف‌های من اعتقاد پیدا کنی.

هوش مصنوعی: من از دایره به بیرون آمده‌ام و این شگفتی است که در این دایره، مثل پرگار هستم.

هوش مصنوعی: بهتری که از می نوشیدن و دوستی کردن لذت ببریم، آمد تا با سرود و شوری به ما جامی بدهد. من هم گفتم که اینک برای این لذت، دستارم را به عنوان سپرده می‌گذارم.

هوش مصنوعی: غلطی از من در باغ افتاد، اما لحظه‌ای به من کمک کن تا کمی هوشیار شوم.

هوش مصنوعی: به من آن دنیای پنهان را نشان بده تا این دنیا را مانند چیزی غیرواقعی تصور کنم.