هوش مصنوعی: لحظه‌ای به خوشی و زیبایی گلستان می‌گذرانم و لحظه‌ای دیگر به سردی و خشکی زمستان.

هوش مصنوعی: در یک لحظه شاید به نظر برسم انسان باهوش و دانشی هستم، اما در لحظه بعد مانند یک کودک در حال یادگیری از ابتدایی‌ترین مباحث هستم.

هوش مصنوعی: یک لحظه سنگی را می‌شکنم و لحظه‌ای دیگر بر تخت شاهی می‌نشینم.

هوش مصنوعی: گاه‌هایی احساس می‌کنم که مثل نور خورشید می‌درخشیدم و در لحظه‌ای دیگر، تمام وجودم در تاریکی شب فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: دست‌هایم را به دور دامن او گرفتم تا بفهمم چه کارهایی با دستانم کرده است.

هوش مصنوعی: من از درد خوشی می‌چشم، حتی اگر او مرا کمک کند تا از این درد رهایی یابم.

هوش مصنوعی: من شب و روز شکر او را می‌گویم تا اینکه حتی لقب شکر هم بر من نازل شود.