مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۶۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روز باران است و ما جو می کنیم</p></div>
<div class="m2"><p>بر امید وصل دستی می زنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ابرها آبستن از دریای عشق</p></div>
<div class="m2"><p>ما ز ابر عشق هم آبستنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>تو مگو مطرب نیم دستی بزن</p></div>
<div class="m2"><p>تو بیا ما خود تو را مطرب کنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>روشن است آن خانه گویی آن کیست</p></div>
<div class="m2"><p>ما غلام خانه‌های روشنیم</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>ما حجاب آب حیوان خودیم</p></div>
<div class="m2"><p>بر سر آن آب ما چون روغنیم</p></div></div>

کلیات شمس یا دیوان کبیر با تصحیحات و حواشی بدیع‌الزمان فروزانفر » تصویر 894

کلیات شمس تبریزی انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۷۶ » تصویر 622

غزل شمارهٔ ۱۶۷۳

روز باران است و ما جو می کنیم
بر امید وصل دستی می زنیم
ابرها آبستن از دریای عشق
ما ز ابر عشق هم آبستنیم
تو مگو مطرب نیم دستی بزن
تو بیا ما خود تو را مطرب کنیم
روشن است آن خانه گویی آن کیست
ما غلام خانه های روشنیم
ما حجاب آب حیوان خودیم
بر سر آن آب ما چون روغنیم

غزل شمارهٔ ۱۶۷۱

غزل شمارهٔ ۱۶۷۲

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/22119

روز باران است و ما جو می کنیم

بر امید وصل دستی می زنیم

ابرها آبستن از دریای عشق

ما ز ابر عشق هم آبستنیم

تو مگو مطرب نیم دستی بزن

تو بیا ما خود تو را مطرب کنیم

روشن است آن خانه گویی آن کیست

ما غلام خانه‌های روشنیم

بر سر آن آب ما چون روغنیم

غزل شمارهٔ ۱۶۷۲

اطلاعات

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۶۷۲ به خوانش عندلیب

حاشیه ها