هوش مصنوعی: من به سمت باغ و گلستان می‌روم، تو نمی‌خواهی بیایی؛ پس من به راهم ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: تاریکی شب است و من بدون حضور او احساس تنهایی می‌کنم. به سراغ شمعی می‌روم که نورش را روشن کند.

هوش مصنوعی: روح من در آستانه جدایی است و در حالیکه خودم در حال رفتن هستم، روح به من می‌گوید که بدون جسم می‌روم.

هوش مصنوعی: بوی سیب از باغ جان به مشامم رسید و این باعث شد که سرشار از نشاط و شوری شوم. حالا قصد دارم به سمت باغ بروم و سیب بخورم.

هوش مصنوعی: زندگی خوش و شیرین من جایی ادامه دارد که برای لذت بردن به آنجا می‌روم.

هوش مصنوعی: من به هیچ چیزی یا کسی توجه نمی‌کنم، زیرا در مسیر او مانند کوهی از آهن استقامت دارم و پایدار پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: من از شدت دلتنگی و دوری از او، مانند دامی که به خاطر دلتنگی کشیده شده باشد، لباس خود را پاره می‌کنم و به دنبال او می‌روم.

هوش مصنوعی: اگرچه که من در ظاهر مانند روغنی هستم که در آتش می‌سوزد، اما در واقع با وجود این شرایط همچنان به مسیر خود ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: من مانند کوهی بزرگ و محکم به نظر می‌رسم، اما در واقع به آرامی و به تدریج به سمت نور و روزن حرکت می‌کنم.