هوش مصنوعی: وقتی که از وصالت دور می‌شوم، انگار به بیابان بی‌نهایتی می‌روم.

هوش مصنوعی: من هرگز به خودم نگاه نکردم، او مرا به سمت خود می‌کشاند تا فکر نکنی که من به سوی خواسته‌هایم می‌روم.

هوش مصنوعی: چشم زیبای نرگس به من خیره مانده است در حالی که من از میان باغ و بوستان می‌گذرم.

هوش مصنوعی: عقل هم با تعجب به خود می‌گوید که من اینجا هستم و در عین حال، روح و زندگی واقعی‌ام در جایی دیگر قرار دارد و به آنجا می‌روم.

هوش مصنوعی: دست نامرئی من را به چالش می‌کشد و من در جستجوی آن دست و چالش می‌روم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که در زندگی، شخصی که ناپیداست و در پس پرده‌ها قرار دارد، بر اعمال و سرنوشت من تأثیر می‌گذارد. به نوعی از وجود یک نیروی ناشناس صحبت می‌کند که در زمینه‌های مختلف زندگی ما حضور دارد، در حالی که خود ما در حال حرکت و تغییر هستیم.

هوش مصنوعی: این دست، همان دستی است که در آغاز مرا گرد آورد و حالا در حالی که پراکنده و نگران هستم، به سمت جلو می‌روم.

هوش مصنوعی: وقتی به این دست زیبا نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که چقدر شگفت‌انگیز است و این موضوع باعث حیرتم شده است. به سوی آن می‌روم و درگیر تفکراتم هستم.

هوش مصنوعی: من مانند یک قطره از دریای عمان هستم و به آرامی و به تدریج به سمت عمان حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من مانند جویباری هستم که از چشمه معانی می‌گذرد و به سمت همان چشمه بازمی‌گردم.

هوش مصنوعی: من مانند دانه‌ای کوچک از خورشید کیوان، به آرامی و به تدریج به سمت کیوان حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: این حرف هیچ وقت تمام نخواهد شد، اما من برای این موضوع به انتها می‌رسم و می‌خواهم بروم.