هوش مصنوعی: اگر تو در حال شادی و سرمستی هستی، به سراغ ما بیا چون ما هم مستانیم، و اگر اینطور نیستی، ما به کسی چیزی نمی‌خواهیم و به دیگران توجهی نمی‌کنیم.

هوش مصنوعی: یوسف‌ها کسانی هستند که دردهای دل را تسکین می‌دهند، زیرا از شگفتی و شوق عشق به اسارت درآمده‌اند، اما ما خود به درمان نیاز داریم.

هوش مصنوعی: اگر بفهمند ارزش واقعی خود را، به راحتی آن را نابود می‌کنند؛ زیرا درمان و نجات خود را پیدا می‌کنند، اما ما همچنان در حال درمان هستیم.

هوش مصنوعی: ما در حالتی پریشان و سرگشته هستیم و محل خوش‌گذرانی ما تحت تأثیر وضعیت نابسامان ما قرار گرفته است. اگرچه در این ویرانی زندگی می‌کنیم، اما هنوز زندگی لذت‌بخش و گنج خوشی داریم.

هوش مصنوعی: ما در محفل‌های خوشگذرانی و دورهمی‌ها، به همان کسی که مشروبات می‌ریزد و می‌سازد، احترام می‌گذاریم. او در واقع همان رهبری است که از او پیروی می‌کنیم و برای ما مثل خداوند مورد توجه است.

هوش مصنوعی: مست را نیازی به فکر و اندیشه نیست، چرا که ما برای چیزهای بزرگتری ساخته شده‌ایم، یا بهتر بگوییم ما در جایگاه بالاتری قرار داریم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از اوضاع و احوال بالا باخبر باشد، مانند دربان است، اما ما از حقیقت جان و وجود خود ناآگاهیم و تنها به آن معشوق دل‌باخته‌ایم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم سخن بگویم مگر اینکه ساقی جام می را در دل ما بگستراند، چرا که ما چون نی، آماده‌ی نغمه‌سرایی هستیم.

هوش مصنوعی: سیم‌تن خوشبختی را بر دوش کسی می‌گذاریم که بتواند بار ما را تحمل کند و ما هم به او سختی می‌دهیم.

هوش مصنوعی: دوست ما می‌داند که چه کسی هستیم، ولی با این حال، ممکن است از روی خشم یا ناراحتی، به ما آسیب بزند و بگوید که ما هیچ ارزشی نداریم.

هوش مصنوعی: انسان وقتی محبت و generosity را از کسی دریافت می‌کند، مثل دوستی به آن شخص نزدیک می‌شود و در برابر او سر تعظیم فرود می‌آورد. اما وقتی کلامی یا عمل ناگواری از طرف او پیش می‌آید، به خاطر ترس از جدایی و دوری از او، در دل لرزش و نگرانی احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: مدتی را به آرامی زندگی کن، زیرا سکوت نیز لذت‌بخش است. ما کسانی هستیم که در سکوت سخن می‌گوییم و درک ما عمیق‌تر از آن چیزی است که به ظاهر می‌نماید.

هوش مصنوعی: بس کن، اگرچه که بیان روش‌ها از ارکان زیاد است، ما به ارکان خود چه نیازی داریم؟ ما خود ارکان هستیم.