هوش مصنوعی: من همچون کسی که در گور خوابیده، درون خود را می‌پوسانم و وقتی تو به دیدارم بیایی، از تاریکی بیرون می‌آیم.

هوش مصنوعی: به زبان ساده، این بیت بیانگر حالتی است که فرد به همین فکر می‌کند که در روز رستاخیز، وقتی که فرشتگان صور می‌زنند و انسان‌ها از خواب غفلت بیدار می‌شوند، چه انتظاری خواهد داشت. او اشاره می‌کند که مردگان و زندگان در آن جا جمع می‌شوند و او در آن مکان حاضر است، و از خود می‌پرسد که در آن وضعیت چه کار باید بکند.

هوش مصنوعی: مثل نای بی‌صدا هستم و نمی‌توانم بدون لب تو آواز بخوانم. در لحظه‌ای که نای من مملو از نفس تو باشد، آن‌گاه می‌توانم نواهایی زیبا را اجرا کنم.

هوش مصنوعی: نی، که به دلیل بی‌نوایی‌اش به شکر لبان تو عادت کرده، به یاد من بی‌چاره باش که به دنبال تو هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که نتوانم چهره زیبای تو را ببینم، دل خود را می‌زنم و وقتی که نتوانم لب‌های تو را ببینم، دستان خود را به زمین می‌زنم.