گنجور

غزل شمارهٔ ۱۶۳۶

از بت باخبر من خبری می رسدم
وز لب چون شکر او شکری می رسدم
شکر اندر شکر اندر شکر است
شکری در دهن است و دگری می رسدم
هر دم از گلشن او طرفه گلی می سکلم
هر زمان تازه گل از شاخ تری می رسدم
خیره از عشق ویم کز هوسش هر نفسی
عاشق سوخته خیره سری می رسدم
آن یکی زرد شده کآتش او می کشدم
وین دگر هست که از وی نظری می رسدم
وان دگر بر در آن خانه او بنشسته
که در ار باز نشد بانگ دری می رسدم
وان یکی بر سر آن خاک سرک بنهاده
که ز خاکش صفت جانوری می رسدم

اطلاعات

وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

از بت باخبر من خبری می رسدم
وز لب چون شکر او شکری می رسدم
هوش مصنوعی: از وجود معشوق آگاهی‌هایی به دست می‌آورم و از لب‌هایش که همچون شکر شیرین است، طعم شیرینی را احساس می‌کنم.
شکر اندر شکر اندر شکر است
شکری در دهن است و دگری می رسدم
هوش مصنوعی: در این بیت اشاره شده که شیرینی و لذت واقعی در زندگی به شکل‌های مختلف وجود دارد. یکی از آن‌ها شیرینی است که در دهان حس می‌شود و دیگری تجربه‌ای دیگر است که فرد به آن دست می‌یابد. به عبارت دیگر، زندگی پر از لحظات شیرین و خوش است که هر کدام به نوعی تجربه‌ای لذت‌بخش به شمار می‌روند.
هر دم از گلشن او طرفه گلی می سکلم
هر زمان تازه گل از شاخ تری می رسدم
هوش مصنوعی: در هر لحظه از باغ او، گلی زیبا را می‌چینم و در هر زمان، گل تازه‌ای از شاخه‌ای تر به من می‌رسد.
خیره از عشق ویم کز هوسش هر نفسی
عاشق سوخته خیره سری می رسدم
هوش مصنوعی: به خاطر عشقش، مدهوش و مجذوب شده‌ام و از شدت هوس، هر لحظه در عشق دلسوخته‌ای فرورفته‌ام.
آن یکی زرد شده کآتش او می کشدم
وین دگر هست که از وی نظری می رسدم
هوش مصنوعی: یکی از آن دو نفر به شدت تحت تاثیر آتش قرار گرفته و به زردی گراییده است، در حالی که دیگری وجودش حالتی دارد که من از او نظری می‌گیرم یا به او توجه می‌کنم.
وان دگر بر در آن خانه او بنشسته
که در ار باز نشد بانگ دری می رسدم
هوش مصنوعی: یک نفر دیگر هم در کنار در آن خانه نشسته است و اگر در باز نشود، صدای در را می‌شنوم.
وان یکی بر سر آن خاک سرک بنهاده
که ز خاکش صفت جانوری می رسدم
هوش مصنوعی: یکی بر سر آن خاک ایستاده که از آن خاک، نشانه‌هایی از حیات و وجود یک موجود زنده به چشم می‌خورد.

خوانش ها

غزل شمارهٔ ۱۶۳۶ به خوانش عندلیب
غزل شمارهٔ ۱۶۳۶ به خوانش حسین رستگار

حاشیه ها

1394/03/19 00:06
پویان

در مصراع اول بیت دوم، شعر از وزن می افتد، شکل صحیح آن: شکر اندر شکر اندر شکر اندر شکرست. می باشد.

1395/12/21 14:02
سودابه مهیجی

از بت با خبر من خبری میرسدم....ولا ینبئک مثل خبیر.سوره فاطر 14