مولاناغزل شمارهٔ ۱۶۲۶
فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم
نبود شبی که آیم ز میان کار گویم
ز میان او مقامم کمر است و کوه و صحرا
بجهم از این میان و سخن و کنار گویم
ز فراق گلستانش چو در امتحان خارم
برهم ز خار چون گل سخن از عذار گویم
همه بانگ زاغ آید به خرابه‌های بهمن
برهم از این چو بلبل صفت بهار گویم
گرهی ز نقد غنچه بنهم به پیش سوسن
صفتی ز رنگ لاله به بنفشه زار گویم
بکشد ز کبر دامن دل من چو دلبر آید
بدرد نظر گریبان چو ز انتظار گویم
بنهد کلاه از سر خم خاص خسروانی
بجهد ز مهر ساقی چو من از خمار گویم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۵: دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارمغزل شمارهٔ ۱۶۲۷: نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم
اطلاعات
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۶۲۶ به خوانش عندلیب
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
"به آفتابم (تصنیف آفتاب)"
با صدای علیرضا قربانی (آلبوم روی در آفتاب (پائیز، زمستان))
حاشیه ها
1395/10/19 08:01
نادر..
شگفتا..
ز فراق گلستانش چو در امتحان خارم
برهم ز خار، چون گل سخن از عذار گویم ..
1395/11/10 14:02
نادر..
همه بانگ زاغ آید به خرابه‌های بهمن
برهم از این چو بلبل صفت بهار گویم ..
1401/12/27 14:02
نوشاد رکنی
به نظر می‌رسد در بیت 5، «گروی» یعنی گرویی به جای «گرهی» صحیح‌تر باشد. (به اعتبار »نقد غنچه»).