یا حضرت مولانا

مولانا انقدر در این عالم لز شکرفروشان شکر خرید که خود شکر فروش شد

کمر و کلاه عشقش به دو کون مر مرا بس
صحیح تر
کمر و کلاه عشقش ز دو کون مر مرا بس

که سپهر و ماه گوید که چنین سفر ندارم
صحیح تر
که سپهر و مهر گوید که چنین سفر ندارم

عاشق این بیتم
چه شکرفروش دارم که به من شکر فروشد
که نگفت عذر روزی که برو شکر ندارم
شکر وشیزینی و خنده اصلی ترین متاع مولانا هست که به جهانیان عرضه داشته است

از دوستان فرهیخته و ارجمند خواهشمندم در مورد بیت هشتم این غزل توضیح بفرمایند. بسیار سپاسگزارم..

بنمودمی نشانی ز جمال او ولیکن
دو جهان به هم برآید سر شور و شر ندارم(بیت هشتم غزل که دوست عزیزی درباره اش توضیح خواسته بودند)
میفرماید که نشان های جمال و زیبایی ای را که من در رخ معشوق دیدم برای شما نیز باز میگفتم اگر معذور نبودم و این معذوریت از آن روست که با دادن این نشانی ها و بازگویی وصف جمال نیزبی گمان ولوله و شر و شوری در هردو جهان می افتد که نظم و نظام هردو دنیا را به هم میریزد و من قصدندارم بانی چنین آشفتگی ای شوم .

بنمود می نه بنمودمی. یعنی شراب عشق نشانه ای از زیبایی یار است.

بهار بیک عزیز، علیرضا زاهدی گرامی
بسیار سپاسگزار و قدردانم و البته عذر خواه از برای غفلتم..

آفرین بر بهار بیک برای خوانش زیبایش..

مولانا و اشعار وی یک مرکب هستن یا به عبارتی یک براق است که آدمی با آن میتواند به معراج برود.

دوستان چطور می تونم این غزل رو به زبان ترکی پیدا کتم هر چی دیوان کبیر رو گشتم نتونستم پیدا کنم

2. مولانا در پرده و با کنایه بیان می¬کند که با وجود دریافت احوال وجدناک، جز جمال الهی چیز دیگری نمی¬طلبد. و در بیتی دیگر و به زبانی شاعرانه، این حقیقت را تبیین می¬کند، از دیدگاه او، با رخ نمودن جمال الهی، در تمام شئون و ساحات حیات، کرامات و احوال باطنی به چیزی نمی¬ارزد: «پیش از تو بسی شیدا می¬جُست کرامت-ها / چون دید رخِ ساقی بفرخت کرامت را »