مولاناغزل شمارهٔ ۱۶۱۷
بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
توی آرام دل من مبر ای دوست قرارم
ز جفای تو حزینم جز عشقت نگزینم
هوسی نیست جز اینم جز از این کار ندارم
تو به رخسار چو ماهی چه لطیفی و چه شاهی
تو مرا پشت و پناهی ز تو آراسته کارم
جز عشقت نپذیرم جز زلف تو نگیرم
که در این عهد چو تیرم که بر این چنگ چو تارم
تن ما را همه جان کن همه را گوهر کان کن
ز طرب چشمه روان کن به سوی باغ و بهارم
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۶۱۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1390/11/19 14:02
با سلام وسپاس/ بیت آخر از قلم افتاده است: "برو ای عالم هستی همه را پای ببستی / تو اگر جان منستی نپذیرم نپذیرم"
1396/09/08 11:12
سریاس
سلام
این بیتی که فرمودین مربوط به غزل 1618 می‌باشد