مولاناغزل شمارهٔ ۱۶۱
چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را
که بدر پرده تن را و ببین مشعله‌ها را
تو چرا منکر نوری مگر از اصل تو کوری
وگر از اصل تو دوری چه از این مشعله‌ها را
خردا چند به هوشی خردا چند بپوشی
تو عزبخانه مه را تو چنین مشعله‌ها را
بنگر رزم جهان را بنگر لشکر جان را
که به مردی بگشادند کمین مشعله‌ها را
تو اگر خواب درآیی ور از این باب درآیی
تو بدانی و ببینی به یقین مشعله‌ها را
تو صلاح دل و دین را چو بدان چشم ببینی
به خدا روح امینی و امین مشعله‌ها را
غزل شمارهٔ ۱۶۰: مفروشید کمان و زره و تیغ ، زنان راغزل شمارهٔ ۱۶۲: تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را
که بدر پرده تن را و ببین مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: وقتی که محبت و نعمت نازل شد، مانند مشعله‌هایی که پرده تن را کنار می‌زند و آنها را می‌بیند.
تو چرا منکر نوری مگر از اصل تو کوری
وگر از اصل تو دوری چه از این مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: چرا نوری را انکار می‌کنی؟ آیا به ریشه‌ات کور هستی یا از آن فاصله گرفته‌ای؟ پس این شعله‌ها چه چیزی هستند؟
خردا چند به هوشی خردا چند بپوشی
تو عزبخانه مه را تو چنین مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: ای خردمند، چه سعادتی داری که با هوش خود، رازها را می‌فهمی. تو چگونه می‌توانی در کنار زیبایی‌های دلربا و آتشین از فرشته عشق قرار بگیری.
بنگر رزم جهان را بنگر لشکر جان را
که به مردی بگشادند کمین مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: به جنگ و جدال‌های دنیا توجه کن و به نبردی که در وجود انسان‌ها جریان دارد، نگاه کن. آنها با شجاعت به رویارویی با چالش‌ها و مشکلاتی که مانند آتش‌های خشم و خطر در کمین هستند، می‌روند.
تو اگر خواب درآیی ور از این باب درآیی
تو بدانی و ببینی به یقین مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: اگر تو از خواب بیدار شوی و وارد این موضوع درایی، خواهی فهمید و خواهید دید که یقیناً شعله‌ها را مشاهده خواهی کرد.
تو صلاح دل و دین را چو بدان چشم ببینی
به خدا روح امینی و امین مشعله‌ها را
هوش مصنوعی: وقتی که صلاح و خیر قلب و دین را در نگاهت ببینی، به خدا قسم که روحی پاک و مطمئن به همراه داری و مانند مهارتی در درک زبانه‌های آتش، به درستی می‌نگری.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۱۶۱ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1402/12/23 20:02
عباس جنت
"چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را"
منظور از مشعله‌ها پیامبران الهی است که هروقت آمدند مردم زمان بشدت منکر آنها شدند آنها را به آتش انداختند به صلیب کشیدند آواره کردند.
"تو چرا منکر نوری مگر از اصل تو کوری
وگر از اصل تو دوری چه از این مشعله‌ها را"
به فرموده قرآن مجید
وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿۵﴾ و هر امتی آهنگ فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند و به [وسیله] باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند پس آنان را فرو گرفتم آیا چگونه بود کیفر من (۵)
پرده‌هایی که مانع دیدار تو میشود را پاره کن
"که بدر پرده تن را و ببین مشعله‌ها را"