هوش مصنوعی: به تو توجه کردم و دل را به تو سپردم، در شب گذشته نیز با دل و ناز و محبت به تو نزدیک شدم و تمام زیبایی‌ها و نیرنگ‌هایت را با دل پاک خود پذیرفتم.

هوش مصنوعی: من امشب هم از تو چیزی نمی‌خواهم. حتی اگر تو از وعده‌ات فاصله بگیری، من به آن عهدی که بسته‌ام وفادار می‌مانم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو با نور و روشنی به دل و چشمانم می‌آیی، با دم گرمت از من می‌پرسی که آیا سردی دم من را شنیده‌ای؟

هوش مصنوعی: من مانند شاخ نبات هستم و به خاطر عشق تو درونم غمی عمیق وجود دارد. نمی‌دانم چه باید بکنم و چه راه حلی دارم، در حالی که هر روز در دل خود بازی می‌کنم و احساساتم را در می‌پرورانم.

هوش مصنوعی: هرگاه که تو با حال مست و بی‌خیال به راه می‌روی، من برایت چون فرشی بر زمین گسترده می‌شوم. و اگر تو بر اسب نشسته باشی، من همواره در پی تو خواهم بود.

هوش مصنوعی: عزیزم، هر سال آینده را برای خودت نگذار. مرا فریب دادی که فکر کنم انسان معصوم و پاکی هستم.

هوش مصنوعی: اگر خودم را فریب می‌زنم و مهربان به نظر می‌رسم، تو این را می‌پذیری و شاید دل سنگی هم از درد من بسوزد وقتی که از مشکلاتم آگاه شود.

هوش مصنوعی: به خدا قسم، هرگز نمی‌گذارم که حالتی کمتر از این داشته باشم، اینکه چهره‌ی سرخ تو را ببینم و با حال زرد خودم، نفسی بر چهره‌ام بزنم.

هوش مصنوعی: اگر از رحمت و محبتت به من افزوده شود، با یک بوسه‌ای که از شادی به من بدهی، می‌توانم دو دنیا را روشن کنم.

هوش مصنوعی: تو فکر کردی که من از دنیا رفتم و مرده‌ام، اما در واقع هنوز زنده‌ام و هستم.